Dat ik veel fantasie heb, zullen vele van jullie wel weten.
Maar mijn fantasie staat nooit stil.
Zo gaat er vanalles door mijn hoofd als ik mezelf niet op iets anders hoef te concentreren tijdens het uitlaten van de hond, boodschappen doen en dus ook als ik slaap.
Maar dan komt er ook een schemerzone bij van half bewust te zijn dat je droomt.
Mijn familie kan je in geuren en kleuren vertellen over de raarste escapades die ik tijdens mijn slaap heb uitgehaald.
Hilarisch op een feestje.

Mijn lieve schat, kan je echter vertellen hoe ik in het verleden vreemde personen in mijn slaapkamer zag en boos op hem werd omdat hij mij niet beschermde.
De angst is dan echt. Als je je afvraagt welke F ik dan ben, Fight, Freeze or Flee?
Dan ben ik echt een vechter, wat de situaties achteraf alleen maar hilarischer maakt.

Inmiddels weet ik dat mijn lieverd, als de dreiging er echt zou zijn mij absoluut zou beschermen. Nu hij t gewend is vertelt hij mij heel lief, "Tess, je slaapt!" En mij knuffelt tot de schrik is vergeten.

Vanacht was anders, ik denk dat ik 'm op z'n ziel getrapt heb.
Ik droomde dat ik alleen was en alleen enge dingen zag. Noem t even zombies.
In mijn droom zag ik er een in onze slaapkamer en ik vloog m'n bed uit, er lag er verdorie ook een naast me!
Johan schrok wakker en vraagt me, "waarvan schrok je zo?"
"Van jou!", bitste ik hem toe en inmiddels wakker geworden kruip ik m'n bed weer in en slaap verder zonder hem enige verklaring te geven.
Hij snapt t wel, het is niet alsof hij zo'n tere ziel is of zo. En we konden er vanmorgen hartelijk om lachen maar ik zou pissed zijn geweest als hij mij dat midden in de nacht had toegeschreeuwd.

(De foto ter illustratie bevat 1 foto van mij in mij jonge jaren, foto shoot heel lang geleden, met en geschoten door mijn partners in crime.)

Cannes door T.M. Zaan. Eerder verschenen in de zomerbundel van The Black sheep indie.

‘Waar heb je anders vrienden voor?’ lachte May naar Toby. ‘Natuurlijk ga ik met je naar de sauna. Gia gaat vast ook mee! Dan gaan we lekker lang relaxen, genieten van een uitgebreide gezichtsbehandeling, pedicure, manicure, the works.’
Gia bekeek haar in badjas geklede hartsvrienden. Wat zou het heerlijk zijn om met ze mee te gaan, maar in plaats daarvan draaide ze zich naar Toby en antwoordde, ‘nee, gaan jullie maar. Ik heb nog wat werk liggen en wil mijn koffers alvast pakken. Ik heb geen zin om die morgenvroeg te moeten pakken voor we naar de luchthaven gaan.’
Toby reageerde hoofdschuddend. ‘Wat voor zin heeft het om in Cannes een luxe huis met privésauna en heerlijke masseur te boeken, als je er geen gebruik van maakt? Kom op, het is de perfecte manier om dit weekendje Cannes af te sluiten.‘

Gia glimlachte. ‘Omdat ik wist dat jullie ervan zouden genieten. Laat mij nou maar. Hop, naar de sauna en laat je maar eens goed onderhanden nemen door die knappe masseur. Ik heb hem al meerdere malen naar je zien knipogen. Doe maar niet zo onschuldig.’
‘Precies waarom ik jou mee wil hebben, Gia,’ begon Toby. ‘May valt in slaap en dan zit ik met die handtastelijke groupie opgescheept.’
Gia lachte voluit. ‘Niet zo schijnheilig, Toby, jij houdt van handtastelijke groupies. Volgens mij is dat de reden voor jou geweest om voor een modellencarrière te gaan.’
May lachte om haar opmerking. ‘Je hebt hem helemaal door!’
Toby daarentegen stak zijn tong uit naar haar uit en trok demonstratief aan de revers van zijn badjas. Stampvoetend liep hij met May naar de achterzijde van het enorme huurappartement, waar zich de volledig ingerichte spa bevond. Gia had voor dit appartement gekozen omdat ze wist dat ze Toby daar heel blij mee zou maken. Als succesvol internationaal model kon hij openbare sauna’s niet meer bezoeken zonder continu lastig gevallen te worden.
Gia bekeek haar beste vrienden nog eens goed. Bloedmooie May en sexy as sin Toby. Samen maakten ze alle mannen op de wereld gek, en Gia ging ze vanavond nog even wat extra aandacht geven.
Dat verdienden ze. Een paar dagen Cannes met haar vrienden was een heerlijk vooruitzicht geweest, totdat ze erachter kwam dat ze mee moest naar een White Edition dancefeest, of hoe dat computervirus ook heette dat zij muziek noemden.
Snelle gitaren en harde drums was haar soort muziek. Hoe harder hoe liever. En nu moest deze rockchick met die diva’s mee naar een White Edition festival.
Stappen met Toby en May was altijd een feestje hoor, maar ja, zij was nu eenmaal geen topmodel, eerder een tobmodel. Ze kreeg dan ook in de verste verte niet de aandacht die haar vrienden kregen, en was in tegenstelling tot May nog steeds single.

Een zachte klop op de deur haalde Gia uit haar gedachten. De vriendelijke hulp -Amélie - liep binnen. ‘Ik heb de koffers van u en uw gezelschap ingepakt.
Een koerier heeft zojuist de andere kleding gebracht. Het is fantastisch gelukt. Wilt u ze zien?’
Gia grijnsde breeduit, ‘Oh absoluut, Amélie. Absoluut!’
‘Ik heb ook twee scharen meegebracht, dan kunnen we de rest van uw plan ook uitwerken.’
Gia had haar plan helemaal aan Amelie uit de doeken gedaan, omdat zijzelf in Cannes nooit de juiste adressen zou weten te vinden. Maar ook omdat ze dit plan nooit alleen uit kon voeren.
Een uurtje later, nadat Amelie met alle andere kleding was vertrokken, bekeek Gia haar handwerk. Ze hoefde nu alleen nog maar de kleding, of wat ervan over was, in de kast te hangen en af te wachten tot haar vrienden lekker uitgerust en helemaal ontspannen uit de Spa zouden komen.
Tijd om zelf ook onder de douche te springen. Als ze wilde dat haar plannetje zou slagen, kon ze zelf beter niet aanwezig zijn als May en Toby dit alles zouden aanschouwen. Ze zouden dan waarschijnlijk besluiten niet meer naar het dancefeest te gaan, en dan was al deze inspanning voor niets geweest.

May schaterde toen ze de sauna verlieten. ‘Nee, François is echt niks voor mij. Hij is mij te gay. Ik wil een stoere man, niet zo’n diva. Wat was dat, Toby? Had hij iets in zijn oog? Ik zou echt zweren dat jullie stonden te zoenen. ’
Toby lachte, ‘Het was gewoon een vriendelijk afscheid, meer niet.'
‘Uhum, daarom die uitnodiging voor als je binnenkort in Parijs bent voor een opdracht, en je dan langs zal komen.’ May’s ogen fonkelden.
‘Heb je zijn handen gevoeld? Heerlijk gewoon. Absoluut de beste massage ooit,’ sprak Toby overtuigend.
May keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Ach, hou op!’ begon Toby, ‘Je bent gewoon jaloers.’
Nu schaterde May weer. ‘Wacht tot Gia dit hoort, volgens mij heeft ze speciaal om François gevraagd, wetend dat hij zó jouw type niet is. Maar niet heus.’

‘Toby!’ riep May. ‘Kijk hier, ze is al weg.
‘Wat? Is ze ontsnapt? Heeft ze ons afgeleid om niet naar een dancefeest te gaan. De slinkse troela!’ lachte Toby. ‘Slim, dat had ik echt niet van haar verwacht.’
‘Nee, ze is al naar het feest. Lees!’ May wees op het briefje en de VIP-passen op tafel.

Hoi Lieverds,

Peter heeft me gevraagd wat te netwerken.
Ik ga alvast vooruit en zie jullie straks op het festival.
Maak je er niet druk om dat jullie mij niet kunnen vinden, ik vind jullie wel!

Tot straks!

X G.

Toby lachte bulderend. ‘Ik had van alles verwacht, maar niet dat ze vooruit zou gaan. Zou ze om zijn en dance kunnen waarderen?’
‘Hahaha’ lachte May ‘Ben jij soms vergeten wat voor gezicht ze trok toen we vertelden dat we naar dit festival zouden gaan en zij vip-passen moest regelen. Ik heb dat mooie koppie van haar nog nooit zo lelijk zien kijken.’
Toby’s gezicht betrok. ‘Ik vind het niks als ze daar alleen rondloopt, May. Laten we maar opschieten.’

Een ijselijke gil klonk uit Mays slaapkamer en Toby snelde naar zijn hartsvriendin. May stond als bevroren in haar kast te staren. Iets had haar enorm laten schrikken.
Met lood in zijn schoenen liep Toby om May heen om te kijken waar ze zo van was gaan gillen.
Toby keek in de bijna lege kast en kon zijn lach niet inhouden.
‘Mijn god, ik dacht dat je een spin zag, of een lijk! Maar om zo te gillen om een paar jurken. Damn! Waar is de rest van je kleding?’
‘Die… die… die hing hier,’ stamelde May.
Toby liet een steelse blik over May gaan. ‘Dus wij gaan naar een White Edition festival in Cannes. Het feest van het jaar, waar iedereen is die maar een beetje naam heeft en jij draagt… dit?’ Hij wees op de jurken in Mays kast.

May kon geen woord uitbrengen en knikte alleen maar.
‘Nou ja, je hebt in ieder geval bij passende Louboutins,’ grinnikte hij.
Toby ogen werden opeens groot, en zonder iets te zeggen snelde hij zich naar zijn slaapkamer.
Een oerkreet waarschuwde May dat niet alleen zij door Gia te grazen was genomen en ze rende naar de kamer van het arrogante topmodel.
Hoewel ze redelijk over de rooie was wat Gia haar had geflikt, kon ze het niet laten om letterlijk over de grond te rollen van het lachen, toen ze zag wat er in Toby’s kast hing. Of beter gezegd niet hing.
Toby keek haar met een beteuterd gezicht aan. ‘Mijn Calvins, mijn favoriet. Kijk wat ze ermee gedaan heeft. Dit ga ik haar zo betaald zetten!’

Ze had niet gelogen. Peter, haar baas, had inderdaad gevraagd of ze wat kon netwerken nu ze toch op dit festival was.
Backstage, diep in gesprek met een paar aantrekkelijke dj’s, stapte hij ineens op haar af. Buiten haar gezichtsveld nam hij een beschermende houding aan en zelfs de vrijheid om zijn arm losjes om haar middel te slaan.
‘Peter? Wat doe jij nou hier?’ vroeg Gia verbaasd, volledig onbewust van zijn houding.
Hij glimlachte vriendelijk. ‘Je hebt me in geuren en kleuren van je plannen verteld. Ik moet erbij zijn als het zich allemaal ontvouwt.
Lang hoefden ze daar niet op te wachten.
Even later stapte, in een zee van in het wit geklede festivalgangers, glitter en laser, een knalrode verschijning binnen. Dat de dj haar ook had opgemerkt bleek, toen niet lang daarna de houseversie van Lady In Red startte.
Achter haar verscheen Toby, gekleed in alleen een zwarte pantalon. Zijn heerlijke afgetrainde bovenlijf volledig ontbloot. Van zijn witte Calvin Klein-overhemd droeg hij alleen de kraag met strik en de manchetten.
Lady in red en Chippendale look- a-like verschenen op alle schermen over het gehele festivalterrein en werden met veel applaus ontvangen, en terwijl Toby werd aangespoord om te strippen en hij wat briefgeld in zijn broekband kreeg toegestopt, dansten hij en May op de muziek van Lady In Red.
Ze namen de grap tot Gia’s opluchting heel goed op.

‘April Fools!’ gilde Gia uit, terwijl ze Toby en May om de nek vloog.
‘Als je maar weet dat deze rode Louboutins nu van mij zijn!’ reageerde May schaterend. ‘Je hebt me enorm te grazen genomen. Je weet dat ik dit niet vergeet, dame. Als ik jou was zou ik voortaan met één oog open slapen.’
Ook Toby nam haar grijnzend in zijn armen. ‘Toen je zei dat je wraak zoet zou zijn had ik niet verwacht dat je me dit zou flikken. Maar chapeau, lieverd, chapeau. Je perfecte wraak.’

Einde.

Het verhaal Cannes, wordt in het kort benoemd in mijn debuutroman Prijs van vertrouwen. Ik heb besloten om dit verhaal uit te schrijven omdat ik het zo’n leuk moment vind. En omdat het de onvoorwaardelijke vriendschap tussen deze drie totaal verschillende personen laat zien. Alle karakters uit dit verhaal komen terug in de Black-serie waarvan Prijs van Vertrouwen, het eerste deel is. In dit deel kun je meer lezen over May, Gia en een paar interessante zeer aantrekkelijke en sexy heren.

'To survive, you must tell stories' ~Umberto Eco

Dank je wel voor het lezen van mijn korte verhaal Cannes, ik hoop dat je ervan hebt genoten en hoor graag je reactie. Wil je meer te weten komen over mij of mijn boeken, volg me op social media en bezoek mijn website.

Veel liefs T.M. Zaan

Schrijven kan in diverse vormen, of je het nu persoonsvormen of ik vorm en vertellende vorm wilt noemen, iedereen heeft zo zijn voorkeur welke vorm ze het liefste lezen.
mijn voorkeur gaat uit naar de vertellende vorm. Zo kan ik meerdere perspectieven van het verhaal vertellen. Persoonlijk leek mij de ik vorm, en zeker als je overspringt van het ene hoofdpersoon naar de andere gemakkelijker schrijven.....

Ik deed de proef op de som en schreef een kort verhaal in de ik vorm... 
Het is nog niet af, aan jullie de vraag zal ik het afschrijven?

LYNN

Ik weet niet wat ik hier doe? Met die stomme trut op vakantie naar Kaapverdië te gaan was natuurlijk de eerste foute keuze die ik heb gemaakt.
Niet direct naar huis gaan toen zij met de eerst mogelijk wip onze hotelkamer bezet hield, was de tweede en het drankje accepteren van de spraakzame Amerikaan in plaats van direct vertrekken is mogelijk mijn laatste.
In een waas besef ik me dat ik half strompelend half slepend naar buiten word geholpen.
Terwijl een onbekende stem links van mij waarschuwt, ‘Aan de kant anders kotst ze over je heen’
Ik wil protesteren maar het lukt met niet, alles wat eruit komt is onduidelijk gemompel.
‘Kom schatje,’ fluistert de onbekende stem in mijn oor, ‘we gaan wat pret maken.’
‘Nee goorlap!’ Wil ik schreeuwen, ‘laat me los! Help!’ Maar ik kan niks verstaanbaar uitbrengen.
Ik wil schreeuwen, schoppen, slaan, al mijn zelfverdedigingsmoves die ik op school heb geleerd gebruiken, maar ik heb helemaal geen controle over mijn ledematen. Langzaam besef ik dat er ongemerkt drugs in mijn drankje is gedaan.

Een tweede donkere stem hoor ik tegen Goorlap praten. Hij vraagt of hij hulp nodig heeft. Ik heb de kracht niet om mijn ogen te openen laat staan hoofd te draaien om te kijken hoe Goorlaps vriend eruitziet. Maar in mijn hoofd vervloek ik hem.
Goorlap antwoord samen met mij een rustig plekje op het strand op te zoeken, zodat ik wat kan ontnuchteren om daarna een taxi te pakken terug naar huis.
Ik voel hoe ik nu ook rechts ondersteund word. ‘Laat me je helpen’ hoor ik de tweede man zeggen. Ik besluit hem klootzak te noemen, hij had míj kunnen helpen.
Goorlap sputtert kort tegen maar ik merk dat ik weer wordt verplaats en dat het geluid van de kroeg wegsterft.  Goorlap en zijn vriend hebben geen woord meer gewisseld tot ik zand in mijn schoenen voel lopen en besef dat ik op het strand ben beland.
Ik denk dat dit wel ver genoeg is, hoor ik Klootzak zeggen.
‘Nee, nee’ sputtert Goorlap tegen. ‘Dit is recht aan de weg.’
‘Precies!’ antwoord Klootzak en ineens voel ik mezelf vallen.
Ik hoor niet alleen mijn gil, ook hoor ik een uitroep gevolgd door een kreun, op dat moment wordt alles zwart.

Mijn hoofd bonkt en ik voel me slap en misselijk, hoewel mijn ogen nog gesloten zijn besef ik dat de zon op is. Langzaam open ik mijn ogen. Ik lig op mijn zij en het eerste wat mij opvalt zijn de witte wiegende gordijnen, de beweging zorgt ervoor dat mijn misselijkheid verergerd. Ik rol naar de zijkant van het bed en geef over in de emmer die mij aangereikt wordt. Een zongebruinde hand is het enige wat ik zie voordat al mijn organen lijken te worden uitgeperst en ik een heel klein beetje gal uitspuw.
De donkere stem van Klootzak vraagt of het weer gaat, of dat hij de verpleegster moet roepen?
Verpleegster? Waar ben ik, wil ik zeggen maar het enige geluid dat ik uitbreng is een zacht krakend geluid.
Ik voel het matras indrukken en de klootzak gaat naast me zitten.
Vol angst kruip ik zo ver mogelijk van hem vandaan.
Hij laat een diepe zucht en begint rustig te spreken. ‘Ik weet niet wat je je nog herinnerd, maar ik zal er niet omheen draaien. Je bent gedrogeerd maar gelukkig hebben we je van verder letsel weten te beschermen. Helaas heeft een andere onverlaat van de situatie gebruik gemaakt, toen we je tas in de bar terugvonden was alles van waarde eruit gejat.’
Ik durf hem niet aan te kijken en blijf strak naar mijn handen staren die krampachtig het laken waar ik onderlig vasthouden.
Klootzak lijkt het niet te merken en vertelt onverstoord verder
‘Je hebt vast hoofdpijn, je bent op je hoofd terecht gekomen. Je aanvaller was iets sterker dan ik verwachtte. De arts gaf aan dat je er gelukkig alleen een flinke buil aan over hebt gehouden maar dat je ook een lichte hersenschudding zou kunnen hebben. Omdat niet duidelijk was of je ergens allergisch voor was en we niet weten wat je toegediend hebt gekregen hebben ze je maag leeggepompt en je vocht bij gegeven.
Ook is er op verzoek van de inspecteur onderzoek gedaan of je bent misbruikt. Ik denk dat de inspecteur mij ook als verdachte ziet omdat je me steeds Klootzak bleef noemen.’
Hij houdt even stil en ik hoor een glimlach in zijn stem ‘Hoewel ik dacht dat ik je aan iemand herinner blijkt dit een Nederlands scheldwoord. ‘
Eindelijk krijg ik wat lucht in mijn longen en de kracht om te spreken ‘Wie ben je?’ fluister ik. Ik durf hem nog niet aan te kijken en ik besef dat ik ondanks zijn verklaring nog steeds bang voor hem ben.
Hij antwoord direct, ‘De eigenaar van het Resort Vida de Praia, waar de griezel het lef had je te drogeren.’
Er klinkt woede in zijn stem en het wordt me duidelijk dat hij een kleurrijker woord dan griezel had willen gebruiken.
‘Mijn securityteam is normaal heel erg opmerkzaam maar we hadden niet verwacht dat we ons eigen barpersoneel niet konden vertrouwen. Je bent gedrogeerd door mijn werknemer. Mijn oprechte excuses dat ik je niet beter heb kunnen beschermen.’
De frustratie in zijn stem is duidelijk hoorbaar maar hij heeft nog steeds geen naam genoemd en ik geloof ook weinig van zijn verhaal.
Dit is duidelijk geen ziekenhuiskamer waar ik nu ben maar ik besluit mee te spelen.
Voorzichtig til ik mijn hoofd op om hem aan te kijken en direct schiet er een steek door mijn hoofd.
Mijn ogen trekken samen van de pijn en ik hoor hem opstaan.
‘Ik zal zorgen dat je pijnstillers en wat eten naar je gebracht word. Rust wat uit, probeer wat te slapen. Ik check zo dadelijk hoe het met je gaat. Mocht je in de tussentijd iets nodig hebben bel 0 en het wordt geregeld.

Op het moment dat ik mijn ogen weer open zie ik net de deur achter hem sluiten.
Vijf minuten later komt er een meisje binnenlopen. Ze draagt geen uniform en de manier waarop ze het dienblad vasthoudt maakt duidelijk dat ze dit niet vaak doet.
Ze spreekt me net als klootzak aan in het Engels met een zwaar Portugees accent. ‘Hier heb je wat soep en crackers en je pijnstillers. Je moet wat eten voordat je de medicijnen inneemt.’
Ik kijk haar verbaast aan terwijl ze het dienblad op het kastje naast het bed plaatst.
Zij wijst naar zichzelf ‘Ik ben Louisa, roep en ik kom je direct helpen.’
Haar vragende blik maakt direct duidelijk dat ze ook graag mijn naam wil weten.
Ik weet echter niets uit te brengen, zoek naar antwoord maar kan ze niet vinden. Verschrikt kijk ik rond alsof mijn naam op de muur geschreven staat.

Een luide discussie op de gang leidt me af, het is in het Portugees dus ik kan hem niet volgen maar het is duidelijk dat deze aardig verhit is.
Een luide klop klinkt door de ruimte en voor Louisa of ik kan reageren stormen drie mannen binnen. Twee mannen in een politie-uniform en een zeer aantrekkelijke man in een duidelijk duur maatpak. Ze komen mij niet bekend voor.
‘Miss’, hoor ik een van de politiemannen zeggen. ‘Ik ben hoofdinspecteur da Silva en belast met het onderzoek.
Hij wijst richting van de aantrekkelijke man, ‘Meneer Renaldo geeft aan dat u nog niet in staat bent om te antwoorden maar ik wil dat graag zelf vaststellen.’
‘Kunt u zich legitimeren?’ vraag ik voorzichtig.
‘Natuurlijk’ antwoordt de agent maar zijn blik verraad dat hij niet gewend is in twijfel te worden getrokken.
Het pasje dat hij mij laat zien zegt mij niets en ik kijk vertwijfeld naar Louisa. Ze knikt naar mij en ik wil haar graag vertrouwen.
Nu neemt meneer Renaldo het woord, ‘Inspecteur, u heeft nu zelf kunnen zien dat mejuffrouw Kuipers nog niet in staat is om uw vragen te beantwoorden. Ik stel voor dat u een ander moment terugkomt.’ 
Ik herken direct de donkere stem van ‘Klootzak’ en krimp ineen. 
De paniek in mijn ogen is waarschijnlijk duidelijk zichtbaar want de inspecteur sommeert ineens iedereen de kamer uit. Hoteleigenaar Klootzak wil niet vertrekken en ik zie Louisa op hem in praten. In gebroken Engels geeft ze aan bij mij te blijven en sist beide heren toe dat ze zich moeten gedragen.
Nadat ze de hotelier en een van de agenten de kamer uit heeft gebonjourd gaat ze beschermend bij mij op bed zitten ‘Matteo maakt zich zorgen, en is boos op zichzelf dat dit in zijn hotel heeft kunnen gebeuren.’ Zegt ze zacht.
Ik kijk haar verbaasd aan en ze blijkt direct door te hebben dat ik niet weet over wie ze spreekt.  
‘Matteo Renaldo, de eigenaar van dit resort’, vult ze direct aan.
Ah, het wordt me allemaal iets duidelijker, ik wist dat ik niet in het ziekenhuis was. Maar deze kamer lijkt niets op de hotelkamer die ik met Donna, dat zelfingenomen wicht waarvan ik dacht dat ze een vriendin was, deelde.
De inspecteur geeft met een hoofdknik aan dat hij wil dat ook zij de kamer verlaat. Dit lijkt haar aan te sporen haar verhaal af te maken. ‘De inspecteur moet onderzoek doen zodat hij die engerd voor de rechter kan brengen. Dus hoewel Matteo je probeert te beschermen is het belangrijk dat je zo snel mogelijk met de politie praat.’ Ze geeft een geruststellend kneepje in mijn hand, ‘ik blijf bij je als je dat wilt.’
‘Graag’ is het enige wat ik met krakende stem uit kan brengen.

De inspecteur kijkt even naar Louisa en blijkt te beseffen dat ik niet alleen met hem in een kamer wil zitten een steekt dit keer een stuk minder autoritair van wal. ‘Tegen mijn zin in, heeft het ziekenhuis u ontslagen en in de zorg van de heer Renaldo geplaatst. Hij heeft zijn verklaring al gegeven maar ik zou graag van u vernemen wat er is gebeurd, mejuffrouw Kuipers.’
Ik knipper met mijn ogen en langzaam besef ik dat Kuipers mijn achternaam is. Lynn Kuijpers is mijn naam.
‘Ik, ik... herinner me niet veel’ begin ik.
‘Ik dacht zojuist te zien dan je schrok van Matteo Renaldo? Ben je bang voor hem?’ vraagt de agent vriendelijk. ‘Ben je bang voor mij?’
 ‘Nee, ik, ik, herkende zijn stem van gisteravond. Het is allemaal zo wazig?’
De agent schuift een stoel bij, maar blijft op afstand en spreekt bijna op vaderlijke toon
‘Heel begrijpelijk, laten we bij het begin beginnen, dan wordt het vast beetje bij beetje steeds duidelijker. Je bent hier op vakantie?’
Ik knik.
‘En gisteravond ben je naar de Beachclub gegaan, met je vriendin en eindigde alleen aan de bar?’
Weer knik ik.
‘Had je daar met iemand afgesproken?’
‘Nee, ik wilde eigenlijk terug naar het hotel toen ik met een Amerikaan aan de praat raakte’
‘Deze man?’ De agent laat me een foto zien en ik besef me direct de stem van Goorlap niet die van deze man is. Goorlap had een Portugees accent.
‘Ja, maar dit is niet de man die mij mee naar buiten nam’ zeg ik terwijl de beelden van de avond ervoor binnenstromen en langzaam begin ik te vertellen. Over hoe mijn vriendin de drie dagen dat we hier zijn, me stelselmatig buitensluit van onze hotelkamer om met steeds een andere scharrel de koffer in te duiken. En hoewel ze mij die avond beterschap belooft, ze binnen een uur alweer vertrok. En ik in gesprek raak met de praatzieke Amerikaan die ik alleen maar kon ontwijken door zelf een drankje te bestellen.
En dat niet lang daarna alles wazig werd en ik naar buiten werd gedragen. Als ik de woorden van Goorlap herinner schieten de tranen in mijn ogen.
Louisa, neemt mijn hand vast en zegt zachtjes dat ik veilig ben en me niet druk moet maken over wat er had kunnen gebeuren.  Tot mijn verbazing lijkt ze me helemaal te doorgronden.
De inspecteur haalt me uit mijn gedachten. ‘Wat gebeurde er na het drankje?’
Ik knijp mijn ogen strak dicht en vertel met horten en stoten hoe Goorlap me naar buiten kreeg zonder dat iemand er een stokje voor stak of raar opkeek. Hoe ik in paniek was en dit aan niemand kenbaar kon maken. En dat ik de stem van Matteo herken.
‘Herken als je ontvoerder?’ vraagt de agent.
‘Nee, als de man die de ontvoerder aansprak en opeens meld dat dit ver genoeg is’
De agent knikt. ‘Heb het idee dat je ontvoerder en de heer Renaldo elkaar kenden?’
Ik denk diep na en herinner me eerste reactie van mijn ontvoerder. ‘Nee’, antwoord ik tenslotte, ‘Hij bood zijn hulp aan en de ontvoerder wees die in eerste instantie af’
De agent knikt slaat zijn notitieblok dicht en start zijn relaas. Hij verteld met dat dit verhoor maar een kleine formaliteit is. Dat de barkeeper, inderdaad nog maar pas op het resort werkt en hij nog geen kennis had gemaakt met de eigenaar. Dat alles op camera is vastgelegd. Inclusief het moment dat Matteo mijn ontvoerder tegen de grond slaat en zich over mij ontfermt.
Ook verteld hij mij dat de artsen onderzoek gedaan hebben, inclusief een onderzoek naar misbruik.
En dat daaruit is gebleken dat ik inderdaad ben gedrogeerd maar dat gelukkig enig misbruik of erger door Matteo is voorkomen.
De inspecteur gaat wat rechter opzitten en verteld trots. ‘ De verdachte is aangehouden en hij is inmiddels in staat van beschuldiging gesteld. Ik verwacht dat hij binnen een paar maanden zal worden berecht. In de tussentijd zal hij niet op vrije voeten komen en kun je, als je het wilt, je vakantie dus zonder angst in dit mooie resort voortzetten. Mocht je nog vragen hebben of je iets te binnen schieten dan kun je altijd contact opnemen.’
Met die laatste woorden geeft hij me een kaartje en Louisa leidt hem uit de kamer.
Hoewel ik blij ben dat er verder niks is gebeurd en de dader opgesloten zit heb ik me nog nooit zo angstig en alleen gevoeld als nu. En daar komen de tranen.
Een zachte klop op de deur kondigt een bezoeker aan. In alle haast veeg ik mijn tranen van mijn gezicht en Matteo Renaldo stapt binnen gevolgd door Donna.  In plaats zich om mij te bekommeren bekijkt ze hem van top tot kont en terug. De blik in haar ogen herken ik als pure lust en ik walg nu al van haar aanwezigheid.
Mijn irritatieniveau loopt op en ik snap niet dat ik ooit dacht dat ik bevriend met haar kon zijn.
Nadat Matteo naar mij gebaart komt Donna op me af.
‘Wat heb jij gedaan? Je ziet er niet uit!’ blaat ze uit. ‘En wat doe jij in deze suite met deze heerlijke vent. Ik weet wel hoe jij die upgrade voor elkaar hebt gekregen.’
Ik kijk Matteo Renaldo aan en hij verteld dat hij het gehele personeel naar haar uit had laten kijken maar dat ze vanmorgen pas aan was komen waaien.
Op dat moment knapt er iets en ik begin haar de huid voor te schelden. Terwijl Matteo een geschokte Donna de suite uitwerkt barst ik weer in snikken uit. Ik merk dan ook niet dat hij terug is gekomen en naast me komt zitten, zonder iets te zeggen neemt hij mij in zijn armen. Hortend en stotend zeg ik hem dat het me spijt dat ik hem klootzak heb genoemd. Dat ik dankbaar ben dat hij me heeft gered.
En hoe kwaad ik ben op Donna, hoe ze zich de laatste dagen heeft gedragen en dat als er niks gebeurd was ik gisteren niet eens naar huis kon omdat zij de hotelkamerpas had.
‘Stil maar’, sust hij ‘Het is goed. Iedereen zou zo gereageerd hebben.  Ik ben allang blij dat jou niks overkomen is. Louisa is je spullen aan het pakken op je hotelkamer en je blijft de rest van je vakantie hier. Als je niet wilt hoef je haar hier op het eiland niet meer te zien.’ 
Met grote ogen kijk ik hem aan, ‘Meneer Renaldo, dat kan ik niet van u vragen’
‘Matteo’, zegt hij resoluut ‘Jij mag mij alles vragen. Slaap nog even dan voel je je vanmiddag vast een stuk beter.’

Hij had gelijk gehad, twee uur later had de misselijkheid plaats gemaakt voor honger en was mijn hoofdpijn gereduceerd naar een zeurend gevoel en een gevoelige plek achter op mijn hoofd.
Na een heerlijke douche in de meest absurd luxe douche die ik in mijn leven heb gezien vind ik mijn koffer in mijn kamer. Gekleed in mijn favoriete zomerjurk ga ik op onderzoek uit en bekijk de rest van de suite. Het blijkt een grote bungalow met een mooi uitzicht op het strand en een enorme keuken met een eettafel waar wel 12 personen aan kunnen eten.
De woonkamer bevat een grote comfortabele bank met daarop veel kussens en een slapende zeer aantrekkelijke man, Matteo!
Wat doet hij nou hier?
Hij had zijn schoenen, stropdas, overhemd en colbert uitgetrokken en ligt met ontbloot bovenlijf op de bank.
Schaamteloos bekijk ik zijn lichaam. Mijn blik gaat van zijn blote voeten naar zijn heerlijke gespierde benen en blijft hangen op zijn mannelijkheid. Verbaasd over mijn eigen reactie op deze man lik ik mijn lippen. Hoe kan ik na de ervaring van gisteren deze man hier nu met mijn ogen uitkleden. Maar toch doe ik het. Mijn blik gaat verder zijn perfect gebruind bovenlichaam. Van dit wasbordje zou ik wel willen eten zijn borstkas gaat ritmisch op en neer en het valt me op dat het iets sneller gaat dan zojuist.
Hij zal toch niet?
Snel kijk ik naar zijn gezicht en ik word begroet met een perfecte grijns en kijk in zijn heldergroene ogen.
Hij gaat overeind zitten ‘Hey, hoe voel je je?’
Mijn mond gaat open en dicht en ik kan bijna niet antwoorden, ik voel me zo betrapt.
‘Euh, ik was de suite aan het bekijken’, stotter ik uiteindelijke.

Lachend stapt Matteo op me af ‘Heb je alles goed kunnen zien? Ik geef je wel een rondleiding als je wilt.’
Nu staat hij voor me met dat sexy lichaam, het valt me op dat de knoop van zijn broek open is en hij in opperste staat van paraatheid is.
Mijn keel wordt droog, hoe kan ik nou opgewonden zijn terwijl gisteren…
Verschrikt kijk ik hem aan.

‘Rustig maar’ fluistert hij terwijl hij mijn hand pakt en een kus op mijn handpalm geeft en me aan dezelfde hand mee naar buiten neemt naar een zonnig terras waar een gedekte tafel en een ober klaar staan met het avondeten.
‘Ik wist niet of je al onder de mensen wilde komen’ zegt hij zacht terwijl hij een stoel voor mij naar achter schuift.
De ober, wil wijn voor me in schenken maar Matteo houdt hem tegen. ‘Wat wil je drinken?’ vraagt hij aan mij. ‘Alcohol is misschien niet zo verstandig met je pijnstillers. En als je wilt laat ik een ongeopende fles voor je halen als je iets niet vertrouwd.’
Een flauwe glimlach verschijnt op mijn gezicht en tussen de tranen door vraag ik of om een ongeopende fles, maakt niet uit wat als het maar geen alcohol is.
Als de ober het al raar vindt laat hij het niet merken en hij vertrekt onmiddellijk.

Nu de ober is vertrokken komt er een chef naar me toe en hij vraagt wat ik wil eten.  Voor mijn ogen bereidt hij mijn eten.
‘Dit is geen suite waar ik nu verblijf, wel?’ vraag ik Matteo op de man af.
‘Nee’, antwoord hij ‘Dit is mijn huis. Ik zal er persoonlijk op toezien dat je je veilig voelt en dat je alsnog van je vakantie geniet.’    
‘Het is niet jouw schuld wat er gebeurd is,’ begin ik maar Matteo kapt me af.
Geagiteerd reageert hij, ‘Het is weldegelijk mijn fout, die barkeeper werkte voor mij. En als die beveiliger oog had gehad voor het welzijn van de gasten in plaats van alleen je vriendin, had hij kunnen zien dat er iets fout ging.’
‘Dan nog kan jij er niks aan doen’, begin ik weer.
Een flauwe glimlach verschijnt op zijn gezicht, ‘Als je je goed voelt wil ik morgen met de boot naar Santo Antão, het is het mooiste eiland van Kaapverdië, ben je daar al ooit geweest?’
Het is duidelijk dat hij de discussie wil laten rusten.
Verrast kijk ik in zijn groene ogen, ‘Een boottocht, wij samen?’
Even denk ik dat hij voor zaken naar het andere eiland tot hij antwoord ‘Ja minha linda, alleen jij en ik.’
Deze heerlijke man wil met mij alleen gaan varen, en wat betekent minha Linda? Ik besluit het direct te vragen.
Glimlachend antwoord hij ‘mijn schoonheid!’ 
Mijn ogen worden groot als hij mijn hand weer pakt en me naar het strand leidt voor een avondwandeling.

 to be continued........

Iedere schrijver doet het anders!

Veel lezers schrijven of willen schrijven en een veel gestelde vraag is dan; ‘Hoe doe jij het?’
Best een persoonlijke vraag, maar ik vertel graag over mijn schrijfproces.
In de foto kun je eigenlijk al veel zien.
Schrijven houdt voor mij niet alleen het daadwerkelijk uittikken van het verhaal in, er zijn zoveel bijzaken waar je misschien helemaal niet aan gedacht hebt.

Het begint met lezen
Lezen, lezen, lezen. Ik heb ergens gelezen dat je wel honderd boeken moet lezen in het genre dat je wilt schrijven alvorens te beginnen.
Of het klopt? Geen idee, maar voor mij altijd weer een goed excuus om een nieuw boek aan te schaffen.

Noodzakelijk kwaad
Research of wel onderzoek naar vaktermen, afstanden, reistijden, namen enzovoorts. Het is heel belangrijk om er zeker van te zijn dat alles wat ik schrijf wel mogelijk is en klopt. Dit vind ik overigens het minst leuke onderdeel van schrijven. Persoonlijk erger ik me er enorm aan als dingen simpelweg niet kunnen in een boek, vandaar dat ik er toch wel wat tijd aanbesteed.
Marketing, reclame, website, social media zijn helaas een noodzakelijk kwaad voor iedere schrijver. Hoewel het je dicht bij de lezer brengt, is het ook een enorme afleider.
Op dit moment doe ik het ook allemaal zelf. Heel leuk allemaal, maar tijdrovend en het zorgt ervoor dat ik minder tijd heb om echt te schrijven, te creëren. En dan heb ik het niet eens over de momenten dat je op facebook blijft hangen en je voor je het weet al weer twee uur verder bent. Administratie, nog zo’n gruwelijk onderdeel. Het bijhouden van verkopen, factureren, e-maillijsten brr, maar hoort erbij.

Maar dan komen we bij het daadwerkelijk schrijven.
Ik ga achter mijn pc zitten en…
‘Oh, zet eerst effe YouTube of Spotify aan. Hey, hebben die een nieuw nummer? Effe de tekst erbij zoeken.’
Dit gebeurd meestal tijdens het herschrijven en corrigeren. Als ik echt schrijf kan ik uren achtereen alleen maar typen, dan stroomt het verhaal als het ware uit mijn vingers.
Hoe dat zomaar kan? Ik creëer voor ik ga slapen, terwijl ik muziek luister of voor me uit zit te dromen en op dat soort moment schaaf ik direct het verhaal bij om het op een ander moment uit te typen. Mijn ideeën doe ik op tijdens concerten, festivals, uitjes met vriendinnen en in real-life. Je bent dus gewaarschuwd, mocht je me ontmoeten.

Nadat het verhaal helemaal uitgetypt is ga ik het bijschaven en komen er altijd dingen bij. Daarna gaat het naar proeflezers. Dit zijn zeer kritische mensen die ik om mij heen heb verzameld. Mensen die sterk genoeg in hun schoenen staan om mij eerlijk kritiek te leveren, het helemaal af te branden en goed in staat zijn om me te wijzen op onvolkomenheden.

En dan ben je aan het schrijven of creëren zijn er dan geen afleidingen?
nee, natuurlijk niet! Echt, helemaal geen, buiten Gardenscapes, mijn e-reader, WhatsApp en Facebook dan. Maar ook dit is verleden tijd met mijn nieuwe planning.
Vandaag deze blogpost, morgen staat er schrijven op de planning. Facebook en alle andere afleiders die mogen niet tijdens mijn schrijfuurtjes.
vooralsnog gaat het goed met deze planning, ik durf nog geen datum te noemen omdat het ook afhankelijk is van de proeflezers e.d. maar de ontwikkeling van STAGE! gaat gestaag verder.

Bovenstaande uiteenzetting ontstond omdat ik een collage wilde maken voor op mijn website om aan te geven wat ik tijdens mijn schrijfproces eigenlijk allemaal tegenkom.
Het klinkt misschien wat zwaar maar het heeft nog zoveel meer leuke kanten dat ik het gewoon blijf doen.

Lieve groetjes Tessy

Bijgaand boek is van een ruw leven in een boekwinkel gered maar heeft onherstelbare verwondingen opgelopen in de vorm van een ezelsoortje in de kaft en wat kleine veegjes van 't stof op de plank.
Hou jij van een miskleuntje en ben jij bereid dit boek een liefdevol huisje te geven?
Deel dit bericht van mijn facebookpagina en laat daar een reactie achter.
Heb jij al een exemplaar en ben je bang voor ruzie in je boekenkast tag dan een vriendelijke boekenplank.
Let wel! Prijs van vertrouwen is vol liefde en romantiek en is vooral gericht op vrouwen.
Over een paar dagen zal ik een geschikt nieuw huisje uit de reacties kiezen.

2017 is bijna voorbij en daarbij komt voor mij het moment om toe te geven dat ondanks alle berichtgevingen Stage! er medio 2017 niet is gekomen.
Het feit dat ik extra kritisch ben, veel heb geleerd en dus nogal wat in het originele manuscript moet wijzigen. Maar ook tijdelijke gezondheidsklachten hebben ervoor gezorgd dat Stage! nog niet klaar is voor redactie..

Alle jullie lieve en enthousiaste reacties over Prijs van vertrouwen zorgen er eigenlijk voor dat ik er nog meer van baal dat het nog niet af is.

2018! gaat het jaar worden van Stage! dat verzeker ik jullie.

Dank je wel voor jullie vertrouwen en alle lieve woorden die ik blijf ontvangen over Prijs van vertrouwen.

Lieve groetjes Tessy

Lees hem hier!

http://mailchi.mp/f2f1b090500a/hierbij-de-eerste-nieuwsbrief-van-tm-zaan

Heb je je ingeschreven dan heb je deze al per mail mogen ontvangen, evenals het korte verhaal Moneybags. Nog niet ingeschreven, doe het alsnog en ook jij ontvangt dit verhaal. 
inschrijven kan via de nieuwsbrief en hier Nieuwsbrief vergeet niet je naam en juiste e-mailadres in te voeren.

‪#‎WAARSCHUWING‬!!!!
Als auteur van Prijs van vertrouwen, kan ik op geen enkele manier aansprakelijk gesteld worden voor huishoudelijke taken die blijven liggen, slaap tekort of overige afspraken die niet nagekomen worden omdat enig persoon Prijs van vertrouwen niet weg kan leggen.
Ook kom ik persoonlijk geen enkele taak overnemen!*

-Dit na enkele reacties van lezers-

* Eventuele plezierige taken, terrasjes pakken, wijntje drinken en of muzikale activiteiten daar mag je me natuurlijk altijd voor uitnodigen!

Wat ziet dat er gaaf uit! al zeg ik het zelf.

Alles gesigneerd met persoonlijke teksten..

De voordeurbel gaat geregeld, de post vertrekt, misschien moet ik vanavond maar een nieuwe levering gaan plannen want de verkoop loopt goed!
Dank je wel allemaal, voor de interesse en het vertrouwen.
Ik wens iedereen veel lees plezier.

En een fantastische vakantie!

Prijs van vertrouwen gaat de wereld over, heb ik begrepen! 

Veldhoven 09 juli 2016

20 februari schreef ik mijn eerste persbericht. Mijn eerste roman bracht ik als e-book uit, in samenwerking met DNU| Het nieuwe debuteren.
Hierop startte het echte werk, dacht ik hiervoor dat het schrijven van het boek de grootste hobbel zou zijn. Had ik dat even mis! Marketing en promotie, dat is een intensieve en ik denk wel het meest uitdagende punt van een boek uit te brengen.

Ik bedacht acties, en verzocht bloggers mee te doen aan een blogtour. En begon stilletjes aan met een onderzoek om mijn boek toch op papier uit te geven omdat men aangaf op het papieren boek te wachten.
Op een zaterdagochtend in mei ontving ik een bericht van mijn uitgever, hij gaf er de brui aan. Het was te veel werk voor hem alleen, blijkbaar waren zijn partners al eerder gestopt en jammer maar helaas vanaf eind mei geen e-book meer. 
Was ik boos of reageerde ik gelaten. Nee! Ik heb het direct als een uitdaging opgepakt en ben er voor gaan zorgen dat het zo spoedig mogelijk weer in de winkels lag en dat is gelukt vanaf 8 juli is mijn boek in eigen beheer opnieuw uitgebracht. Op papier wel te verstaan.
Dat e-book dat komt ook wel weer een keer maar wat een machtig mooi moment om je eigen verzinsels als een boek van 502 pagina's in je handen te hebben.
Ik kan je vertellen dat het een fantastisch gevoel is.
Eerder heb ik, Prijs van vertrouwen het zomerboek van 2016 genoemd en daar sta ik nog steeds achter. Dit boek moet gewoon mee je koffer in, op je strandlaken liggen en deze zomer door jou gelezen worden. 

Inhoud Prijs van vertrouwen:

Deze romantisch fictie, met veel humor geschreven neemt je mee en zorgt dat je het boek met moeite aan de kant zal leggen.

De mooie verschijning van Gia de Leeuw wordt door velen graag gezien, behalve door haarzelf. In een wereld van concerten en evenementen, waar zelfvertrouwen juist heel belangrijk is houdt ze zich staande. Hoewel geliefd door iedereen om haar heen, zien maar weinig personen de echte Gia.
Beschadigd door haar ervaringen begeeft ze zicht niet meer op het liefdespad tot een spontane ontmoeting in België er voor zorgt dat dit alles verandert en haar leven op zijn kop zet. Wie weet het hart van Gia te stelen en wint de prijs van vertrouwen.

Over de auteur.
T.M. Zaan
Haar passie zijn haar kinderen, lezen, schrijven en muziek. Voor research is ze daarom ook vaak te vinden bij concerten en festivals.
Prijs van vertrouwen, haar debuutroman is een combinatie van haar passies schrijven en muziek opgetekend in een snelle schrijfstijl met humor en ruimte voor de fantasie van de lezer. Met een bodemloze fantasie en een hoofd vol ideeën is het maar de vraag wat haar volgende project zal zijn.

Wat ooit begonnen is als hobby tijdens een ontspannen vakantie, is uitgegroeid naar een debuutroman die goed wordt ontvangen, een eerste recensie door Lees en letterclub de perfecte buren, bracht maar liefst 4 sterren op.

T.M. Zaan krijgt vaak reacties als:  

Een super boek, En nu?

Hoe lang moet ik wachten op deel twee?

Ik kon niet ophouden met lezen!

Krijgt haar debuut ook jouw prijs van vertrouwen?

Specificaties
Titel Prijs van vertrouwen
Auteur T.M. Zaan
ISBN 978-94-92475-24-4
Publicatiedatum juli 2016
Uitgever T.M. Zaan
Bindwijze Paperback
Aantal pagina’s 502
Taal Nederlands
Adviesprijs € 19,95

Verkrijgbaar http://www.boekenbestellen.nl/boek/prijs-van-vertrouwen/

Noot voor de redactie niet voor publicatie:

Voor meer informatie en/of een recensie exemplaar kunt u contact opnemen via de website www.tmzaan.nl

I see you...
as you see me..
Never will you be again.. Without me!
am I wrong, am I right... Never will I walk on, without a fight!

Citaat uit STAGE!

Hoewel ik druk bezig ben om Prijs van vertrouwen 'opnieuw' uit te brengen. Blijf ik ook bezig met de vervolgen van mijn debuutroman.

Nu al drie boeken, de een bijna volledig uitgewerkt, twee volledig in mijn hoofd, die geduldig op hun beurt wachten.

Alle drie verhalen die van tijd tot tijd in mijn hoofd opkomen en die ik dan aanpas. Waarvan ik settings, namen en vehaallijnen, wis, wijzig of aanvul.

Maar wat graag zou ik de personages willen delen, willen voorstellen. 

Vertellen wat voor een leuke meid Senna is, hoe mooi Eva is en je kennis wil laten maken aan stoere Zoë.
Graag zou ik delen hoe Jared a.k.a. Grey en zijn beste vriend James, maar ook bijvoorbeeld Brent in de Black wereld zijn terechtgekomen.
Waarom Prijs van vertrouwen het eerste deel van de Black saga wordt genoemd.

Maar omdat de verhalen zo enorm in beweging zijn en namen nog wel eens wijzigen, kan ik het helaas niet delen. Behalve dat het tweede boek de werktitel STAGE! heeft en ik deze voor het einde van de zomer hoop af te ronden. 

Een ding is zeker, het citaat in de foto, zal je tegen komen in mijn tweede boek. 

Bedankt Inge, voor je mooie woorden. Aan die saaie cover, daar hebben we inmiddels wat aan gedaan, ik hoop dat je de nieuwe cover meer geschikt vindt.

Prijs van vertrouwen – T.M. Zaan

Genre: Roman

Uitgever: De Nieuwe Uitgeverij

ISBN: 978-94-91983-05-4

Uitvoering: Ebook

Aantal pagina’s: 380

Uitgave: 2015

Op de cover zie je een pagina uit een woordenboek, waarbij het woord vertrouwen met de omschrijving als enige goed leesbaar is. Ben niet heel enthousiast over de cover, komt op mij nogal saai over. Gelukkig blijft dat gevoel niet lang hangen!

In Prijs van vertrouwen volg je het verhaal vanuit Gia. Ze is sinds kort werkzaam als manager Various Relations bij het Grand Plaza EventCenter, waar ze contactpersoon is voor onder andere de artiesten, hun managers en VIP’s. Zelf noemt ze zich gastvrouw. Daaruit blijkt al dat Gia een nogal minderwaardig zelfbeeld heeft. Als ze gaat stappen met haar beste vriendin May is ze ervan overtuigd dat alle mannen naar May kijken. Ook dat de algemeen directeur van het EventCenter, Peter, een oogje op haar heeft, heeft ze totaal niet door. Waar zou dat minderwaardigheidsgevoel toch vandaan komen?

Peter biedt Gia de kans om haar carrière een nog grotere boost te geven, door het Concertgebouw in Antwerpen te gaan leiden. Als ze bij haar eerste gesprek in Antwerpen voor een dichte deur komt te staan, probeert ze via de laad- en loszone binnen te komen, maar daar wordt ze tegengehouden door iemand van de security. Terwijl ze haar contactpersoon probeert te bereiken, valt haar oog opeens op een wel heel aantrekkelijke man. En die aantrekkelijke man blijkt ook nog eens een bijna net zo aantrekkelijke broer te hebben! Gia voelt zich nogal verward; ze heeft heel lang geen speciale gevoelens voor een man gehad, nu laten 2 mannen al na een eerste vluchtige ontmoeting haar hart sneller kloppen! Beide heren hebben een t-shirt aan met daarop Special Crew Suspense. Die band moet ze straks toch eens checken! Dat checken komt er niet van, het duurt dan ook een tijdje tot Gia door heeft hoe “special” de 2 broers zijn.

Tot driekwart van het boek is het een heerlijk feelgood verhaal wat makkelijk wegleest, maar wat naar mijn idee iets meer diepgang had kunnen gebruiken. Die diepgang is in het laatste kwart juist overduidelijk aanwezig, vooral doordat het verleden van Gia wordt beschreven. De schrijfstijl is vlot en humoristisch. Er komen behoorlijk wat toevalligheden in het boek voor, maar dat maakt het ook wel weer grappig.

Kortom; een leuk debuut van T.M. Zaan, wat ik waardeer met 4 dikke sterren!

21 mei 2016

De recensies die binnenkomen zijn allemaal positief, 4 sterren zijn geen uitzondering. Na urenlang schrijven, herschrijven, schrappen en wederom herschrijven is mijn boek Prijs van vertrouwen op 21 december 2015 uitgebracht door de Nieuwe uitgeverij.

Tot dat moment dacht ik dat het schrijven het moeilijkste zou zijn en het meeste tijd zou kosten.
Wat heb ik me daarin vergist.
Veel heb ik van mijn uitgever niet gehoord, veel steun heb ik er ook niet aan gehad.
Maar dat maakte me eigenlijk niet uit, ik zou mijn boek wel in de wereld krijgen. Met mijn enthousiasme gaat het zeker lukken.
Promotiekaarten, interviews, website, persberichten, booktrailers en promotiefilmpjes.. Alles wat ik me maar kon bedenken ik heb onderzocht en zelfgemaakt.
Weggeef acties, facebookadvertenties en verzoeken om recensies, er is interesse genoeg.
Mijn laatste actie een mini blogtour, vier bloggers die mijn boek beoordelen, ook daar komen wederom positieve reacties van binnen…

En dan op 7 mei krijg ik de prijs van mijn vertrouwen voorgeschoteld, in de vorm van een mailtje. De uitgever stopt! Geen aankondiging met hulp of advies om een nieuwe uitgever te kunnen vinden. Nee! Helaas, de koek is op, werd er gemeld.
Eind van de maand stopt de uitgeverij en is je boek niet meer verkrijgbaar.
Een klap in mijn gezicht, ISBN nummer weg, recensies weg, alles wat je hebt opgebouwd ineens weg.

Vanaf dat moment ben ik druk bezig mijn boek ergens anders onder te brengen, maar je begrijpt, dit kost tijd, tijd die ik niet heb, drie weken is niks in uitgeversland. De gemiddelde wachttijd is 16 tot 20 weken alvorens je reactie krijgt over je manuscript.
Natuurlijk heb ik dit direct opgepakt, maar daar wachten we nog op.

Eigenlijk zou ik vandaag een post plaatsen dat mijn boek nog een week, te koop is bij de webshops, helaas tot mijn verbazing is het nu al niet meer verkrijgbaar..

Definitief?
Nee, absoluut niet, selfpublishing, andere uitgeverijen, alles is uitgezocht.
Prijs van vertrouwen is tijdelijk niet verkrijgbaar, maar zal spoedig wederom verkrijgbaar zijn, niet alleen als e-book maar ook op papier!
Ik verwacht zeer binnenkort een reactie van een uitgever.
Maar mocht jij de zomer niet doorkomen zonder mijn boek op papier! Laat het me weten.
Wie weet kan er iets geregeld worden!
Ik hou jullie op hoogte via deze site en www.facebook.com/tmzaan/

Groetjes T.M. Zaan

Onder het mom van een mini Blogtour heb ik een oproep geplaatst. Hierin verzocht ik bloggers of ze mijn debuutroman wilden beoordelen.

Hierbij de eerste recensie door Kimberley.. 

Dank je wel, Kimberley voor je eerlijkheid en je mooie review!

Prijs van vertrouwen – T.M. Zaan

Door: Kimberley Reijsmeijer
Prijs van vertrouwen gaat over Gia de Leeuw, een beeldschone vrouw die door iedereen om
haar heen gewaardeerd wordt en geliefd is. Door vroegere ervaringen heeft ze zo’n laag
zelfbeeld gecreëerd, dat ze zich dit helemaal niet beseft. Dit heeft er ook toe geleid, dat ze
zich niet meer inlaat met mannen en daten. Tot het moment dat ze voor een opdracht naar
België moet en daar een man ontmoet die haar hele leven op zijn kop zal zetten. Maar hij is
niet de enige die strijdt om het veroveren van Gia’s hart, de grote vraag is dus: wie zal erin
slagen haar hart te stelen en de prijs van vertrouwen te winnen?
Dit boek begint vrij standaard, eigenlijk hoe elke chick flick begint. Wel is het direct prettig
om te lezen en doordat het ook nog een erg leuk verhaal is, wil je het boek eigenlijk dezelfde
avond uitlezen. Zoals in de omschrijving van het boek al te lezen is, is de hoofdpersoon een
prachtige vrouw, maar tegelijkertijd ontzettend onzeker. Dit past bij het personage, maar de
nadruk is veel te dik op haar uiterlijk en deze onzekerheid gelegd. Wat na de zoveelste
herhaling toch wel erg storend wordt en bijna een reden is om het boek weg te leggen. Ik
zeg bijna, want ik heb het boek niet weggelegd en achterafgezien ben ik enorm blij dat ik dat
niet heb gedaan. De laatste hoofdstukken bevatten een hoop verassende onthullingen, die
ook zeker diepe emoties opwekken. Verder komen er in het boek veel seksscènes voor, die
in het begin leuk zijn om te lezen, maar later toch te veel het gevoel geven dat je steeds
weer dezelfde scène herleest.
Alles bij elkaar genomen is het boek dus zeker het lezen waard, al had het zonder alle
herhalingen ook 100 pagina’s korter had kunnen zijn.
3,5 sterren