Hier lees je een paar van mijn hersenspinsels...

Een passage die niet in het boek staat vermeld, maar duidelijk aangeeft dat de heren Black streken genoeg hebben. Helaas kan ik ze niet allemaal uitschrijven anders zouden mijn boeken nog langer worden. Deze waar Jason en zijn jonge zusje Lara, Joe op de hak nemen wilde ik jullie echter niet onthouden. 

Joe keek verbaasd naar zijn telefoon. Een app van zijn zusje Lara had deze verbazing opgeroepen. Ze stuurde een link van een karaoke app. Zijn jongere zusje Lara had laatst heel duidelijk gemaakt dat ze niks met de muziek wereld te maken wilde hebben. 

Met haar looks, talent en fenomenale stem zou ze zeker succes hebben maar ze wilde het pertinent niet. “Die verrotte wereld is niks voor mij! Je wordt er naar binnen gekeerd en onzeker van, of een luidruchtige arrogante klootzak. Je bent nooit thuis en enige vorm van privacy en privéleven is ver te zoeken.”, had ze op een avond uitgeroepen toen Joe haar had gevraagd of ze niet een dagje in de studio mee wilde lopen.

Dus dat ze nu een opname van haar en Jason met hem deelde was op zijn minst zeer verrassend te noemen. 

Joe klikte enthousiast op de link en luisterde met verbazing.

Lara zong het Beatles nummer, Hey Jude.

Hey Joe, don't make it bad
Take a sad song and make it better
Remember to let her into your heart
Then you can start to make it better

Hey Joe, don't be afraid
You were made to go out and get her
The minute you let her under your skin

Then you begin to make it better

Trots luisterede hij naar de fantastische performance van zijn zusje. Haar unieke stem was een absolute aanvulling aan de muziek. Ze had een perfect nummer voor haar stem gekozen.

Het feit dat ze Jude door Joe had vervangen deerde hem niet, hij vond het wel schattig.

Tot hij zijn broers stem hoorde. Jason zong;

And anytime you feel the pain, hey Joe, refrain
I’ll carry Gia around upon my shoulders
For well you know that you’re a fool who plays it cool
By making his world a little colder
Nah nah nah nah nah nah nah nah nah

Hey Joe, don't let me down
You have found her, now I’ll go and get her

Lara had blijkbaar ook van de weddenschap gehoord gezien het duet eindigde in hun beider schaterende lach en Jason die gilde 1-0 broertje! 1-0!
“JASON!” Gilde Joe geïrriteerd. “Haal dit direct van het internet af, idioot!”

Uit de grijnzende blikken van zijn mede-bandleden was hij duidelijk de laatste die het nummer hoorde! Hij zou wraak nemen, dat was zeker.

Elvan liep door een kleurig bos vol met bloemen,vlinders. De zon scheen door de bomen de dauwdruppels en hier kwam bijna een betoverende kracht vanaf.

Opeens hoorde Elvan het piepend geluid van een vrachtwagen, dit geluid werd steeds harder. De vrachtwagen was nu akelig dicht bij.

Elvan strekte haar arm en sloeg de wekker uit, lichtelijk chagrijnig opende ze haar ogen.

Weer die droom, waaruit ze niet wakker wilde worden, zo fijn voelde die droom. Elvan pakte haar kladblok en wilde haar tekening van de vorige keer afmaken. Na een paar keer dezelfde droom te hebben gehad was ze de plek na gaan tekenen om er nog langer van te kunnen genieten. Langzaam bladerde Elvan door het kladblok. De tekening was weg, hoe kan dat nou? Elvan bladerde het blok nog een keer door, maar ze kon de tekening echt niet vinden.

Elvan besloot zich te douchen en aan te kleden en het straks aan haar moeder te vragen. Die had er een handje van om tekeningen in te lijsten voordat ze volgens Elvan afwaren. Elvan’s moeder was tekenlerares op Elvan’s school.

“Goedemorgen, Elvan lekker geslapen?”, haar vader keek haar over zijn krant lachend aan. “Ik zie dat je weer je gezellige gezicht op hebt.” Morrend ging ze zitten. Haar humeur was niet op iemand gericht, gewoon een ochtendhumeur. “Mam, heb jij weer een tekening uit mijn tekenschrift gehaald? Ik wilde het bos uit mijn droom afwerken en de tekening is weg.”

Haar ouders wisselden een blik uit en haar vader wilde iets zeggen, waarna haar moeder hem overstemde en zei dat ze die had meegenomen voor een tekenles. Dat hij nu op school lag.

Elvan werd boos. “Waarom doe je dat steeds? Blijf toch eens van mijn spullen af.

Ik scheur toch ook niets uit jouw boeken.”

“Sorry” antwoordde haar moeder. “Je hebt gelijk, ik had deze niet mogen pakken zonder je te vragen. Maar toen ik hem zag, was ik verbijsterd. Hij is zo mooi, ik wilde hem aan de eindexamen kandidaten laten zien. Wat je kunt maken uit je verbeelding.”

“Dat is geen verbeelding!” riep Elvan “dat is Elfdrenië!”

Haar vader en moeder keken haar geschokt aan. “Hoe noemde je dat?” vroeg haar vader. “Elfdrenië,” zei Elvan. “Mijn wereld!”

Haar vader keek haar strak aan. Het bloed leek uit zijn gezicht verdwenen.

Elvan schrok. “Waarom kijk je zo moeilijk?” vroeg ze haar vader.

Direct herstelde haar vader zich. “O, sorry, ik dacht even dat ik iets heel belangrijks vergeten was. Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.”

Elvan geloofde hem niet. Maar de blik in zijn ogen gaf aan dat ze niet verder hoefde te vragen. Ze zou toch geen antwoord krijgen.

Haar vader stond op en liep de kamer uit. Elvan keek haar moeder aan, en wil de doorgaan over de tekening maar haar moeder liep weg bij het aanrecht en volgde haar man de trap op naar hun slaapkamer. Elvan bleef alleen achter, zich afvragend wat er nu was gebeurd. Haar ouders hadden geschokt gereageerd toen zij Elfdrenië had gezegd. Elvan fantaseerde al over Elfdrenië zolang als zij zich kon herinneren. In haar vroegste tekeningen tekende ze al over

Elfdrenië. Misschien waren haar ouders geschokt dat zij met haar 15jaar haar fantasiewereld nog niet had los gelaten. Maar voor Elvan was het geen fantasie wereld, voor haar bestond het echt, weliswaar in haar dromen. Maar voor haar was het echt.

Elvan stond op. Het was tijd om naar school te gaan, haar ouders waren nog steeds niet naar beneden gekomen. Ze hoorde hen met gedempte stem ergens over praten. Ze kon niet opmaken waarover ze het hadden maar ze klonken geagiteerd. Elvan riep naar boven. “Ik ben weg, tot vanavond!” Maar ze kreeg geen reactie!. Ze hoorden haar niet. Ze wilde net naar boven gaan, toen de deurbel ging. Elvan draaide zich om en liep naar de deur. Er stond een grote gestalte voor de deur. Net toen ze de deur open wilde doen. Vroeg haar vader, “Elvan, wie is dat?” Hij stond naast haar. Hoe deed hij dat? Ze had hem niet eens van de trap af horen komen en nu ineens stond hij naast haar. Zo geluidloos. Hij leek wel te zweven. “Ehh?”reageerde Elvan. “Ik weet het niet.”
“Nou doe dan open,” zei haar vader “Dan weet je ‘t. Elvan deed de deur open. “Rock?  wat doe jij nou hier?”

“Elvan, ik ehh.”

“Rock, wat leuk!”, reageerde haar vader, “Dat is lang geleden. Kom je Elvan op halen, om naar school te gaan. Dat is leuk. Kom binnen! Hoe is het met je ouders?”

“Ehh,” begon Rock, “nou, het gaat goed met ze. Maar je ziet ze straks wel, toch op het overleg?”

“Welk overleg? vroeg Elvan.

“Nou ehh?” begon Rock.

“Het Buurtoverleg Elvan, We zijn met enkele buren in overleg om een keer een straat barbecue te organiseren en ook Rock zijn ouders zijn geïnteresseerd om die mee te organiseren.” antwoordde haar vader snel.

“Eh ja”, zei Rock “dat bedoelde ik de BBQ.”

Elvan keek een keer naar Rock en toen naar haar Vader. Weer had ze het idee dat ze de halve waarheid hoorde, de 2^e keer op een dag.

Elvan vroeg aan Rock “wat doe je hier?”

Rock keek haar met zijn blauwe ogen doordringend aan. Goh, wat was het toch een stuk die Rock, dacht Elvan. Leuk dat hij hier is maar, het zal wel niet voor mij zijn.

“Ik wilde vragen of je met mij mee naar school wilde” zie Rock.

“Wie, ik? Ehh, ja natuurlijk! Natuurlijk loop ik met je mee.” Antwoordde Elvan, zichzelf mentaal straffend dat ze weer zo dom uit de hoek kwam.

“Gezellig!” zei Rock, en het leek warempel gemeend.

Elvan begreep het niet. Zij en Rock waren jarenlang goede vrienden, de hele basisschool en de jaren daarvoor speelden ze samen,tot het eerste jaar op de middelbare school.

Rock werd zeer populair. Met zijn atletische bouw, donker haar en helder blauwe ogen was hij direct het stuk van de school terwijl Elvan meer meisje doorsnee was.

Rock kreeg direct interesse in en van zijn vrouwelijke medescholieren terwijl Elvan eigenlijk nog graag op de schommel zat.

Rock en Elvan groeiden uit elkaar.

Hij ging om met zijn populaire vrienden en Elvan kreeg al snel wat andere doorsnee vriendinnen, waar zij mee omging. En nu stond hij weer aan haar deur. Elvan’s hart begon sneller te kloppen. Hij zag haar weer staan. Een snelle blik in de spiegel bevestigde echter dat zij nog steeds meisje doorsnee was. En dat ze geen kans maakt, dat hij haar stille liefde ooit zal beantwoorden.

“Kom!”, zei Rock. “We moeten opschieten als we nog op tijd op school willen zijn.”

Snel pakte Elvan haar jas en tas en liep achter Rock aan. Hij pakte haar tas over, zodat ze al lopend haar jas aan kon trekken. “Dank je,” zei Elvan lichtelijk blozend.

“Och het is niks”, zei Rock. “Daar zijn we toch vrienden voor!”

“Ja!” zei Elvan, “vrienden.”

Het was lang geleden dat ze zo over Rock had gedacht, als vriend.

“Weetje”, begon Rock. “Ik ben blij dat wij nog steeds vrienden zijn. En dat jij niet hoort bij die mutsen die meteen beginnen te giechelen als ik voorbij loop. Weet je hoe verveld dat is zei hij. Neem nou vandaag, Valentijnsdag. Ik denk dat ik vandaag bedolven ga worden onder de valentijnskaarten. En geen van die meiden heeft enig idee wie ik ben. Wat ik leuk vind.” Nee, eerlijk gezegd kon ze niet voorstellen hoe het was als de halve school achter je aanloopt. Of om bedolven te worden onder de valentijnskaarten.

Nee, als Elvan geluk had kreeg ze een kaart van die Robbie. Met zijn buitenboortbeugel. Die altijd een beetje rook naar katten vandaar dat iedereen hem Katweezel noemde. En hij was zo stom dat hij daarom nog lachte ook en het zag als een leuke bijnaam in plaats van een scheldnaam. Hij zou vast wel een zelfgemaakte kaart voor haar hebben. Eigenlijk werd ze een beetje boos op Rock. Omdat hij liep te klagen dat hij zo populair was. Toen ze hem aankeek, recht in zijn ogen, zag ze dat hij het meende en echt liever net zo onzichtbaar was als haar.

“Ik begrijp je niet?” zei Elvan. “Maar ik zie aan je dat je het meent. Dat je het echt zo vervelend vind als je zegt. Ik zou willen dat ik je kon helpen.”

Samen liepen ze verder zonder een woord te zeggen, allebei in hun eigen gedachten verzonken. Toen ze de hoek om liepen en de straat de Columbus school inliepen werd duidelijk dat er al een welkoms comité Rock op stond te wachten. Met voorop Melanie, het knapste meisje van de school. Zij liep ook achter Rock aan dat wist iedereen. Nu ze Elvan met Rock aan zag komen lopen keek ze Elvan aan met een blik die kon doden om vervolgens poes lief Rock aan te spreken.

Ze zei: “ Rock, wat leuk! Kijk ik heb een kaart voor je gemaakt. Ik hoop dat je hem leuk vind!”

Rock, nam de kaart aan en mompelde een kort dank je en liep verder de menigte, om steeds stil te staan en dank je wel te zeggen. Hij was te lief om te zeggen wat hij zojuist aan Elvan had bekend. Elvan bleef staan en zag Rock langzaam in de menigte verdwijnen. Hij was haar weer vergeten. De hervonden vriendschap was van korte duur geweest, bedacht Elvan.

Haar verdriet verbergend wilde ze verder lopen.

Maar Melanie hield haar tegen. Alsof ze haar verdriet kon zien bitste ze, “Je dacht toch niet dat hij jou leuk zou vinden. Wel? Je bent hem onderweg tegengekomen en hij is te beschaafd om je weg te sturen. Jij…interessant voor Rock.. Je droomt missy doorsnee!” Hij zal jou nooit interessant vinden!”

Snel keek Elvan naar Rock, zou hij dat gehoord hebben, Ze wist het niet maar hij draaide zich om liep terug de kant op van Elvan en Melanie. Bij hen aangekomen zei hij, “Oh, dat ben ik nog vergeten. Ga je vanavond na school nog mee wat drinken?”

Elvan kon wel door de grond zakken. Hij bevestigde direct Melanie’s tirade. “Ja natuurlijk!”kirde Melanie.

“Oh sorry!,” zei Rock, “maar ik had het tegen Elvan.”

Alsof ze vleugels kreeg veerde Elvan op “Ja graag!” antwoorde ze. Er verscheen een glimlach op Rock’s gezicht. “Fijn, zie ik je bij de bibliotheek. Daar ga je toch altijd na toe naar school om te studeren? Dan zie ik je daar om zes uur. Tot straks!” Rock draaide zich om en liep naar zijn vrienden. Af en toe nog kaarten aannemend.

Melanie stond geschokt naast haar, de woede in haar gezicht nam haast duivelse proporties aan.

Lachend bitste Elvan,  “Nee, met mij zou hij echt nooit iets te maken willen hebben. Misschien bedoel je jezelf, trut!” Waarop ze glimlachend naar haar vriendinnen liep. Deze bleken helemaal vol van het feit dat ze iets ging drinken met Rock. Haar eveneens kleurloze vriendinnen keken allemaal op tegen Rock en hadden allemaal een valentijnskaart aan hem gegeven. Deels waren ze blij voor Elvan en deels waren ze stik jaloers en dat laatste dat wisten ze goed te uiten.

“Je hebt nooit gezegd dat je iets in hem zag”,  zei Ilja boos.

“Waarom pak je hem van me af?” riep Vannessa. “Je weet toch dat wij voor elkaar zijn voorbestemd.”

En met dat laatste woord renden Elvan’s gedachten weg van school. Voorbestemd, je bent voorbestemd hoorde ze in haar hoofd.

“Hallo Aarde aan Elvan. Ben je nu al weg aan het dromen over je date met Rock?” Haar vriendinnen keken haar allemaal aan. “He, waar was je je leek wel mijlen ver weg.

Was je aan het dagdromen over Rock?” “Tuurlijk!” zei Ilja, “kijk eens hoe verliefd ze kijkt.”

Maar Elvan keek op. “Ehh sorry, ik geloof dat mijn gedachten even afdwaalden.Wat zei je?” “Niks, antwoordde Ilja. “Nou moeten we opschieten anders zijn we te laat voor Nederlands en je weet hoe de Groot dan is.” Snel liep Elvan achter haar vriendinnen aan de school binnen, nog een beetje afvragend wat ze net had gehoord. Ilja, had het niet gezegd, het had in haar hoofd geklonken vreemd.

Verder op liep Rock met zijn beste vriend Jason op weg naar de gymzaal. “Wat heb je nu gedaan? Heb je in plaats van Melanie, Elvan mee uitgevraagd, Ben je niet helemaal lekker of zo? Melanie is een stuk! En Elvan ja, ze is aardig maar verder een beetje saai vind je niet?” “Nee!” antwoordde Rock beslist. “saai is ze helemaal niet. Als je weet wat ik met haar allemaal heb uitgespookt.”

“Oh, dat is het” zei Jason, “ze is makkelijk. Hoe ver ben je al met haar gegaan dan? “

“Neee!” riep Rock uit, “zo bedoel ik niet Elvan en ik zijn al vrienden vanaf de kleuterschool of zo. Ik heb nog niet eens met haar gezoend hoor. Volgens mij weet ze niet eens dat ik haar echt leuk vind.”

“Waaat!”zei Jason, “Je bent echt verliefd op haar? Kijk eens rond blinde vink. Je kunt vele mooiere meisjes als haar krijgen. Je kunt zelfs Melanie krijgen als je dat wilt.”

“Nou, als jij Melanie zo leuk vind”, zei Rock “dan vraag jij haar toch gewoon uit. Ik hoef haar niet. Ik ga uit met Elvan en of jij het nu begrijpt of niet. Je houdt je bek er verder over. Ik wil ook niet dat je haar verteld wat ik werkelijk voor haar voel.”

Rock trok kwaad z’n shirt uit en gooide die in zijn kluisje. Hij staarde een beetje voor zich uit. Hij had het gedurft, eindelijk had hij Elvan durven uitvragen. Hij had al langer gevoelens voor haar, maar durfde ze niet te uiten. Jarenlang waren zij goede vrienden geweest tot het moment dat ze op de middelbare school zaten. Hij zat weliswaar een jaar hoger maar zag haar nog vaak in de pauzes. Toen zij op school kwam, vorig jaar dat wist hij nog goed. Hoorde hij haar vriendinnen over hem praten.

“Mijn zus zei dat er echt een enorm stuk op school zit,” hij heet Rock. Werd er gezegd. “Als ik de kans krijg ga ik hem uitvragen”,  had Melanie gezegd. “Nou je doet maar, maar val mij er niet mee lastig!” Had Elvan geantwoord.

Hierop had hij duidelijk opgevangen dat zij hem niet zo leuk vond als hij haar. Maar nu wilde ze wel met hem uit. Althans zou het voor haar gewoon niets betekenen, nu werd Rock nog nerveuzer. Het geluid van zijn mobiel haalde hem uit zijn overpeinzing. Snel dook hij hem op uit zijn tas. Het was zijn moeder. “Hallo Ma,” begroette hij haar. “Hoi Rock, luister goed dit is heel belangrijk. Je moet vanavond met Elvan naar DE BAR gaan, het is tijd!”

“Oh shit ma, het is Valentijnsdag. Moet dat vanavond?”

“Ja, dat moet. Er zijn redenen waarom het versneld moet. Maar hoezo had je plannen dan?”

“Ja. Ik wilde wat gaan drinken?” zei Rock.

“Oh ja?”, zei zijn moeder liefdevol, “met wie dan?”

“Met Elvan Ma. Eindelijk heb ik haar uit gevraagd en nu ga jij het verpesten.”

“Sorry schat,” zei zijn moeder. “Zes uur in DE BAR. Zorg dat je op tijd bent”

Chagrijnig hing Rock op. Ik had het kunnen weten. Maar ja, tenslotte zijn we nog steeds samen, dacht hij. Hij keek de kleedkamer rond hij was leeg op hem en Melanie na.

“Melanie wat doe je hier?” Zei Rock. Hij stond daar met ontbloot bovenlijf in zijn gymshorts. Melanie liep op hem af. “Heb je echt liever Elvan dan mij?” vroeg ze “Wij passen bij elkaar! Jij en ik zouden een prachtig paar zijn.”

“Sorry Melanie, maar ik moet gaan!  Dhr Uppels wacht.” Maar Melanie bleef voor hem staan en volgde met haar vinger de contouren van zijn gespierde borstkas. “Je moet me echt eens uitleggen wat jij in Elvan ziet? Val jij op dat piekerige zwarte haar, of is het die scherpe neus waar jij voor valt. Nee, het zijn natuurlijk die saaie kleren, die jij zo aantrekkelijk vind. Heb jij niet liever mijn mooie blonde glanzende lokken, modieuze kleding en niet te vergeten mijn verblindende glimlach?”

Hij keek haar recht in haar ogen. Haar groene ogen stonden strak op hem gericht terwijl ze haar armen om zijn nek legde. Haar ogen werkte betoverd op hem die groene ogen probeerden hem te verdrinken. Hij kwam met zijn hoofd dichter naar hem toe en ze probeerde hem te kussen. Op dat moment alsof er een alarm in zijn hoofd afging, duwde hij haar weg. “Nee Melanie!” zei hij, “Sorry je bent een mooie meid maar ik ga uit met Elvan en haar piekerige haar en haar saaie kleding.” Waarna hij snel de kleedkamer verliet, ondertussen zijn gymshirt aantrekkend.

Elvan had meer zitten dagdromen in de les dan dat ze op had zitten letten. Omdat ze normaliter goed er best deed. Liet dhr. De Groot haar maar met rust maar aan het einde van de les riep hij haar bij hem.

Elvan pakte haar tas en liep naar hem toe. Dat wordt strafwerk dacht Elvan.

Maar Meneer de Groot gaf haar een knipoog. “Jonge dame wil jij de volgende iets meer opletten.”

“Sorry meneer de Groot, Ik geloof dat ik er niet helemaal bij ben vandaag.”

“In dat geval”, zei meneer de Groot “dan zal ik je alvast waarschuwen. Dhr. Van Dam is niet in zo’n goede bui als ik dus kijk maar uit zo meteen.”

Elvan bedankte meneer de Groot en liep snel de klas uit naar de klas van meneer van Dam. Scheikunde, daar had ze helemaal geen zin in vandaag.

Direct toen ze ging zitten stak meneer van Dam van wal. “Nee, vandaag gaan we geen liefdesdrank maken, nog gaan we drank destilleren voor in de bonbons. We gaan gewoon verder met de behandeling van de stof waar we vorige week mee zijn gestart.”

Elvan zakte snel wil terug in de overpeinzingen waar ze in de vorige les was gebleven en staarde glazig voor zich uit. Ze had geluk toen de bel het einde van de les aangaf was ze niet betrapt door van Dam. Dit kwam ook doordat Ilja haar op tijd had gewaarschuwd toen hij de klas door liep en haar tafeltje naderde. “He, dromer” zei Ilja, “ga je mee in de kantine eten?” Pas op dat moment merkte Elvan dat haar maag knorde. Beide keken naar haar buik.

“Is dat een ja?” vroeg Ilja.

“Ik geloof het wel antwoorde Elvan en samen gingen liepen ze naar de kantine.

“Wat trek je eigenlijk aan, vanavond voor je date?” vroeg Ilja.

“Gewoon dit zei Elvan, Rock haalt me bij de Bieb op dus ik heb geen tijd om me om te kleden.”

“Wil jij zeggen dat je als je een date hebt, toch naar de bieb gaat?”

“Ja, ik denk het wel”, zei Elvan. “Ik moet toch studeren.”

Op dat moment ging er in haar hoofd een alarm af, en in haar ooghoek zag ze en dienblad op zich af zoeven. Voordat ze kon reageren vloog het blad langs haar heen en werkte als schild voor een kom yoghurt die vanaf de andere kant op haar afvloog. Het grootste deel van de yoghurt werd tegengehouden. Maar uit het gevoel van een koude plens op haar rug begreep Elvan dat ze toch was geraakt. Kijkend naar de plek waar de yoghurt vandaan kwam stond Melanie te lachen.

“Die heeft vast gehoord dat ik je uit de bieb kom ophalen” zei lichtelijk heese stem naast haar. Elvan draaide zich om en keek recht in de blauwe ogen van Rock.

“Sorry, zei hij “Ik heb geprobeerd je te redden maar het lukte niet helemaal.”

“Ohh, zei elvan die wel door de grond kon gaan. Rock zag haar besmeurd met yoghurt.

“kwam dat blad van jou af? “

”Ja. Ik had je niet geraakt hoor! Je was echt de hele tijd veilig!”

“Bedankt,” zei Elvan “maar ik geloof dat ik voor vanmiddag nu toch af moet zeggen.” “Waarom?” vroeg Rock. “Nou ik zit helemaal onder de yoghurt!”

“Ohh maar daar weet ik wel wat op!” En hij pakte zijn gymtas. “Ik heb altijd een extra schirt bij. Hij is misschien een beetje te groot en mijn naam staat erop maar ja, het is dat of yoghurt.”

Elvan’s hart klopte in haar keel. Ze kreeg een schoolvoetbalshirt van Rock, dat betekende in schoolbegrippen bijna zoiets als vaste verkering.

“Dank je!” zei Elvan. “Ik denk dat ik dit prefereer ten opzichte van yoghurt. Ik ben meer een typ voor ijs dan yoghurt.”

Rock glimlachte naar haar, en vroeg of ze het erg vond als hij mee ging naar de bieb. “Je weet maar nooit of er nog meer yoghurt op je weg ligt,” lachte hij.

“Graag!” zei Elvan, “dan kun jij me misschien helpen met mijn huiswerk.”

“Ik zal het proberen dan zie ik je na het volgende uur! Tot straks yoghurt meisje.”

Elvan liep snel gevolgd door Ilja naar de toiletten. Hier trok ze haar met yoghurt besmeurd shirt uit en trok bijna ceremonieel het shirt van Rock aan.

“Wow!”, riep Ilja. “Nu is het echt. Ik dacht eerst nog dat het een grap was. Die jullie onderweg naar school bekokstoofd hadden. Maar nu ga je echt met Rock!”

Elvan keek Ilja geschokt aan, wat als dit nou echt een afleidingsmanoeuvre was van Rock. Zodat hij met rust gelaten zou worden. Zou hij haar nu gewoon gebruiken. Nee toch.

“Wat is er?”, vroeg Ilja “je ziet lijk bleek”

“Zou het?”

“Zou wat?” vroeg Ilja.

“Zou hij mij gebruiken, zou hij mij gewoon gebruiken om van al die meisjes af te zijn?”vroeg Elvan.

“Nee, natuurlijk niet!” zei Ilja, “dan zou hij toch gewoon Melanie nemen. Die ligt zowat klaar voor hem. Ik heb net gezien hoe hij tegen je praat. Dit is geen geintje.”

Een beetje gerust gesteld liepen Ilja en Elvan naar hun laatste les van vandaag, Tekenen.

“Hoi mam!” begroette Elvan haar moeder.

“Zo wat zie jij er opgewekt uit!” Zei haar moeder. “Hebben de roddels hier iets mee van doen?”

“Welke roddels, mam?” vroeg Elvan.

“Dat jij vanmiddag uitgaat met Rock?”

“Misschien.”

“Maar wat heb je nou aan? Dat heb ik je vandaag bij het ontbijt niet aan zien hebben?”

Elvan bracht haar moeder op de hoogte van het incident in de kantine, die hoofdschuddend luisterde.

“Nou, zorg maar dat Rock je vanavond veilig thuis brengt. Ga nu maar snel zitten dan kan ik met de les beginnen”.

Tekenen was niet alleen Elvans favoriete les maar omdat je bezig bent gaat de tijd ook snel om en binnen no time ging de bel. Toen Elvan al haar spullen had opgeruimd, en zoals gewoonlijk als laatste de klas wilde verlaten stond Rock haar bij de deur op te wachten. Ga je mee naar de bieb yoghurtmeisje, vroeg Rock zijn arm aanbiedend. Elvan nam graag gebruik van zijn hoffelijkheid en gearmd liepen ze de school uit op weg naar de bibliotheek.

(Opmerking van de schrijfster: Soms weet je, terwijl je het uittypt, niet waar een stuk heengaat. Dat was in dit geval ook zo... Of ik het ooit zal gebruiken? Wie weet!)

Langzaam verliet iedereen de hotelbar op zoek naar hun kamer. Door de drank voelde Toby zich een beetje melancholisch, zijn beste vriendinnen waren allen overduidelijk gesetteld. May zijn partner in crime had zelfs een kind.
het duurde even voordat hij besefte dat hij niet alleen was achter gebleven in de hotelbar, de mysterieuze Sam zat zoals gebruikelijk in een hoekje alles af te kijken.
Toby kon niet herinneren dat Sam ooit meer dan vijf woorden met hem gewisseld had. Vaak waren het diepzinnige oneliners die Toby meestal niet kon plaatsen, noch kon hij iets met die alles doorgrondende blik die er mee gepaard ging.

Nu was het Sam die toch echt zijn aandacht vroeg. Gaan we die fles whisky nog opdrinken of zoeken we nog ergens een nachtclub op?

“Wow, twee zinnen!” Toby was verbaasd

“Ik slaap niet graag alleen!” liet Sam ineens vallen.
Dronken Toby flapte er direct uit. Dan slaap ik wel bij jou!
Misschien houd ik je daar wel aan, reageerde Sam direct. Zijn donkere blik verried geen emotie maar Toby’s open mond sprak boekdelen.
Sam gniffelde.

Oh fuck! dacht Toby. Ik doe echt aan zelfkastijding. Na Brent was Sam de grootste slet van de band. Toby had hem nog nooit alleen welke kamer dan ook zien komen. Of het nu een toilet was, hotel of kleedkamer een giechelend trutje volgde altijd.
Sam knipoogde een keer naar de dame achter de bar, fluisterde haar iets toe en sneerde kom poster boy, ik ga mijn bed op zoeken.
Als een gewillige puppy liep Toby achter Sam aan, zijn ogen gefixeerd op zijn in jeans omhulde sterke benen en gespierde kont.
In de suite aangekomen liep Sam direct door naar zijn kamer en door Toby’s grote mond kon hij alleen maar volgen.
Hij had nu wel een heel gezellig gesprek gehad met Sam en ze bleken heel goed met elkaar overweg te kunnen maar Toby had het gevoel of hij naar de slachtbank ging.
Toby had het gevoel dat Sam hem alles kon laten doen. Hij had een bepaalde macht over hem die hij niet kon verklaren. Toby wilde alleen maar die sporadische glimlach zien die hij nu twee keer op Sams gezicht had zien verschijnen.

Blijkbaar wilde hij Toby alleen maar jennen. Voor Toby de mogelijkheid had om de kamerdeur te sluiten begon Sam zich te ontkleden. Toby had grote moeite zijn zever in zijn mond te houden die wijd open stond van verbazing.
“Ik hou je aan je belofte!” was Sams enige reactie op Toby’s verbaasde gezicht.

Toby wist niet hoe hij het had. Zijn koffer stond in May’s suite, daar kon hij nu duidelijk niet bij.
zijn ogen gingen naar de strakke goed gevulde shorts van Sam.
Het was nu dus de bedoeling dat hij bij über hetero Sam in bed ging kruipen. Wanneer zou het beste moment zijn om duidelijk te maken dat hij meestal, zoals vandaag niet de moeite nam om ondergoed aan te trekken.
“Sam”, begon Toby voorzichtig.
“Durft, de macho Toby niet? Ben je verlegen?” Grinnikte Sam.

Toby herpakte zich, “nee, ik wilde je alleen waarschuwen dat ik normaliter geen ondergoed draag!”
“Geen probleem, tis een groot bed”,  lachte Sam.

Liggend in bed draaide hij Toby de rug toe om zijn sieraden en telefoon op het nachtkastje te leggen.

Verlegen gebruikte Toby dat moment om zich te ontkleden en snel in bed te kruipen.
Onzichtbaar voor hem grijnsde Sam breed.

Een nerveuze Toby zag het lichaam van Sam van dichtbij stretchen toen deze zich in een comfortabele manier op zijn rug in het bed nestelde. Het Dekbed kwam amper tot zijn middel.
Toby hield zijn adem in terwijl hij snel ging verliggen om zijn opwinding te verdoezelen.
Hij lag nu op zijn linkerzij en staarde Sam aan. Nerveus en ontdaan vanwege de onduidelijke signalen.
Sam moest inmiddels doorhebben hoe Toby op hem reageerde.

“Waarom doe jij dat jezelf aan, achter onbereikbare mannen aanlopen? Jake, Bryan, Brent? De helft van de tijd staar je ze na met zo ongeveer je tong op je schoenen.”
Verbaasd reageerde Toby, “Ik vindt ze enorm aantrekkelijk”
“Waarom kijk je zo nooit naar mij?”
Nu was Toby geschokt, om zijn gezicht te verbergen draaide hij zich op zijn rug en zijn hoofd van Sam af. Bewust zijn knie optrekkend zodat Sam niet zijn opwinding kon zien. Schamper lachte hij. “Hahaha. Nee, ik moet niet achter onbereikbare mannen aanlopen maar wel achter jou. Sam er is geen grotere Hetero dan jij. Dat was me meteen duidelijk. Mysterieuze meneer met sexy bedroom eyes”

Sam’s stem zakte een paar octaven lager toen hij zacht uitbracht, “Als ik zo’n grote hetero ben, waarom voel ik me dan zo aangetrokken tot jou!”
Toby’s hoofd schoot direct de andere kant op, zichzelf vervloekend dat hij zich nu echt door Sam op de kast had laten krijgen en verwachtte een grote grijs op zijn gezicht te zien………… 

Werd ik nu echt achtervolgd, onderweg naar huis?... 
Een snelle golf die achter mij!!! op de uitvoegstrook invoegt, op zich al raar! Die vervolgens verderop boven aan de afslag uiteindelijk voor je uitkomt en weer eens stuk verder als jij een putdeksel ontwijkt...(anders slaat mijn cd over!) denkt dat je naar links gaat... links wil uitvoegen.. maar als blijkt dat jij toch naar rechts gaat snel weer terug flitst...
Vervolgens hard, zeg maar absurd hard voor je uit schiet .. en dan bij de eerste afslag draait en dan wederom achter je rijdt..
Nu ben ik niet bang aangelegd.. maar het begon op te vallen...
we hebben het nu al over kilometers... waar 'meneer de snelle golf' zelfs achter mij de wijk inrijdt....
en net voor mijn straat, dan toch besluit om te draaien.....
Paparazzi??? hahahahaha.
Of zie ik er gewoon crimineel uit!
of... zou het toch mijn fantasie zijn die met mij op de loop gaat!!